Raw - Grave Filmi İncelemesi

Evet arkadaşlar yine bir film incelemesi ile karşı karşıya geliyoruz. İnceleyeceğimiz film ise "Raw" hemen başlayalım o halde.

İzlemek ve izlememek arasında kaldığım filmin ortasında bırakıp sonra "yok abi ben bunu izlerim ya" dediğim bir film oldu. Neden mi böyle oldu? Bunu konusuna değindikten sonra anlatacağım. O halde ufak bir konuya göz atalım. Nedir bu Raw? 

33 yaşındaki Fransız yönetmen Julia Ducournau, ilk filmi Raw (Grave) Toronto ve Cannes gibi önemli film festivallerinden övgülerle ayrılmış ve bu yönetmenin ilk filmi umarım sonda olmaz. 

Tamamı vejetaryen veterinerlerden oluşan bir ailenin küçük kızı Justine (Garance Marillier), ebeveynleri ve ablasının izinden giderek kendini köklü bir veterinerlik bölümünün birinci sınıfında bulur. Ablası Alexia’nın (Ella Rumpf) da dahil olduğu üst sınıf öğrencileri, çeşitli çaylak ritüelleriyle yeni öğrencilere hayatı zindan ederler. Buna gece yarısı bir anda uyandırılıp partiye götürülmek ve sürekli yatakların yurtların pencerelerinden atılmasını, çiğ tavşan böbreği yemek gibi şeyleri örnek verebilirim.

Vejetaryen olan Justine bahsi geçen kan banyosu ve çiğ et yeme seansının ardından bir uyanış ve dönüşüm yaşar. Önce, vücudu alerjik bir tepki gösterir ve her yerinde kaşıntılı kızarıklıklar belirir. Sonra et yemeye karşı önlenemez bir açlık duymaya başlar işte film buradan itibaren kopuyor gidiyor. Kızımız yamyamlığa doğru ufak ufak adımlar atmaya başlıyor. 

Kısacası Justine’in ailesindeki herkes veterinerlik yapmakta ve hepsi de vejetaryendir. Vahşi, merhametsiz ve tehlikeli biçimde baştan çıkarıcı olan on altı yaşındaki Justine ise veteriner okulunda parlak bir öğrencidir. Ancak çiğ eti yemesiyle birlikte ailesinin çizdiği sınırlardan uzaklaşır.Bu, kendi içinde yatan tehlikeli bir yanı keşfetmesinin sadece başlangıcı olacaktır…

Gelelim ben bu filmi neden yarıda bırakıp sonra tekrar başladım. Filmde ki bazı sahneler çoğu izleyici tarafından rahatsız edici bulunmuş ve ben gece saat 3 gibi aç karına izleyince o sahneler çıkınca kendimi iyi hissetmeyip filme ufak bir ara vermiş olabilirim ama kesinlikle izlenmesini önereceğim bir film olmuştur. Biri benden bir film istese kesinlikle önereceklerimin arasında bu film yer alacak bunda kararlıyım. 

Filmin yönetmenine aşık oldum diyebilirim. Bize hissettirmek istediği çoğu şeyi başarılı bir şekilde verebiliyor. Filmde tek benim moralimi bozan şey ise senaryonun yetersiz  kalması ama bunun filmin müzik seçimi ve ortamı kapatıyor. Başrol oyuncumuz karakteri ile doğrudan bağlantılı başarılı bir seçim olmuş. 

Son olarak söylemeyelim ki eğer farklı bir film arıyorsanız konu bakımından ve yönetmen bakımından tamamen bu film size göre biçilmiş kaftan demeliyim. Film sizi rahatsız edebilir ama eğer yarıda bırakırsanız benim sonunda "Yok artık" dediğim sahneyi göremeyeceksiniz. Film benim için bir anlam kazandı. Şahsen iyi tamam yamyam oldun da ne oldun derken final sahnesinde yönetmen gol atmayı başarıyor. Filmin yaş sınırı olduğunu belirtmeliyim lütfen 18 yaşından küçükler izlemesin diyorum ve iyi seyirler.

Merak edenler için buyurun fragman ;